Mijn weg
In mijn rol als coach gaat het natuurlijk helemaal over jou. Maar omdat je vast wilt weten met wie je een ruimtegesprek aan gaat, vertel ik je graag iets over de weg die ik tot nu heb afgelegd.
Mijn naam is Angela Broekhuizen. Ik woon samen met mijn partner David in het mooie Soest. Mijn 3 kinderen zijn inmiddels uitgevlogen maar keren (tot vreugde van mijn moederhart) regelmatig terug naar het nest om bij te tanken.
In mijn loopbaan heb ik uiteenlopende functies bekleed in projectondersteuning, HR en in verzuimbegeleiding. Ondersteunende functies waarin ik altijd met hart en ziel dienstbaar kon zijn aan anderen.
Die rol koos ik ook thuis: altijd beschikbaar voor kinderen, familie, vrienden en buren. Vanzelfsprekend ook behulpzaam op school en bij de sportverenigingen, met nog wat vrijwilligerswerk op de koop toe. Het leverde een heel volle agenda en rijk gevulde takenlijstjes op. En ik gedijde er jarenlang prima op.
In 2018 begon ik wat onbalans te ervaren. Ik startte een zoektocht naar mezelf, vragen stellend die ik niet eerder gesteld had. Wie was ik eigenlijk? En wat had ík eigenlijk nodig? Wat was het gemis dat ik voelde? Waar verlangde ik naar? Het werd tijd voor eigen ruimte. Die nam ik, onder meer met een 3-jarige verdiepende opleiding bij Phoenix, met als pijlers Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP), Transactionele Analyse en Systemisch werk.
Zo leerde ik in de spiegel kijken. Mezelf te zien en van mezelf te houden, zowel van mijn mooie kanten als van de schaduwzijde. Ik werd mij bewust van patronen, belemmerende gedachten en overtuigingen die mijn werkelijkheid vormgaven. Het is even verbazingwekkend als fascinerend hoeveel jeugdervaringen hardnekkig blijven doorwerken in je huidige functioneren en je welzijn beïnvloeden. Waarbij het goede nieuws is dat je het ook vóór je kunt laten werken zodra je je er bewust van bent.
Ik leerde ook veel over plekken en rollen die ik vervul in groepen en systemen (zoals je familie, collega’s, vrienden etc).
En hoe je eigen overtuigingen die plek als het ware voor je invullen, ook als dat eigenlijk niet goed voor je is. In mijn geval: de armen altijd wijd open, bereid om er voor de ander te zijn. Zonder eigen grenzen aan te geven, mezelf telkens wegcijferend.
Stap voor stap heb ik mezelf ruimte gegund waarin ik mag zijn, mezelf mag laten zien en grenzen mag aangeven. Waar ik lange tijd mee worstelde, heeft nu plaatsgemaakt voor een liefdevolle balans tussen vrijheid en begrenzing, tussen aandacht voor anderen en voor mezelf.
Ik ben een coachpraktijk begonnen om anderen te helpen soortgelijke stappen te zetten. Het is het mooiste dat ik met mijn eigen leerweg kan doen.
Neem contact op met mij voor een vrijblijvende kennismaking.